Nynorskordboka
grynte
grynta
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å gryntaå grynte | gryntar | grynta | har grynta | grynt!grynta!grynte! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| grynta + substantiv | grynta + substantiv | den/det grynta + substantiv | grynta + substantiv | gryntande |
Opphav
truleg lydordTyding og bruk
- om visse dyr, særleg gris: gje frå seg ein kort strupelyd utan å opne munnen
Døme
- grisen gryntar
- om person: gje frå seg uartikulerte lydar for å uttrykkje misnøye
Døme
- ho berre grynta til svar