Nynorskordboka
grovhogge
grovhogga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å grovhoggaå grovhogge | grovhøgg | grovhogg | har grovhogge | grovhogg! |
| grovhogger | grovhogde | har grovhogd | ||
| har grovhogt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| grovhoggen + substantiv | grovhogge + substantiv | den/det grovhogne + substantiv | grovhogne + substantiv | grovhoggande |
| grovhogd + substantiv | grovhogd + substantiv | den/det grovhogde + substantiv | grovhogde + substantiv | |
| grovhogt + substantiv | ||||
Tyding og bruk
hogge til grovt
Døme
- du må grovhogge før du kan byrje å finspikke