Nynorskordboka
arrivere
arrivera
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å arriveraå arrivere | arriverer | arriverte | har arrivert | arriver! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| arrivert + substantiv | arrivert + substantiv | den/det arriverte + substantiv | arriverte + substantiv | arriverande |
Uttale
ariveˊreOpphav
av fransk arriver opphavleg ‘lande’; av latin ad ‘til’ og ripa ‘kyst’Tyding og bruk
kome (til ein stad)