Nynorskordboka
gjelike
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein gjelike | gjeliken | gjelikar | gjelikane |
Opphav
frå tysk ‘lik’Tyding og bruk
mest i fleirtal: kameratar;
likemenn, jamlikar, likesinna
Døme
- han sat saman med nokre andre gjelikar;
- vere i lag med gjelikane sine