Nynorskordboka
gissel
substantiv hankjønn eller inkjekjønn
| kjønn | eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form | |
| hankjønn | ein gissel | gisselen | gislar | gislane |
| inkjekjønn | eit gissel | gisselet | gissel | gissela |
Opphav
norrønt gísl; truleg frå keltisk ‘pant’Tyding og bruk
- person som ein forbrytar eller ein part i krig eller liknande held fanga som pant på ei avtale eller for å tvinge gjennom krav
- halde nokon som gissel;
- ta gislar
- biletleg:
- sitje som gissel – utgjere eit mindretal utan innverknad (i rådet, nemnda), men samtidig vere med og rettferdiggjere vedtaka