Nynorskordboka
fuske
fuska
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å fuskaå fuske | fuskar | fuska | har fuska | fusk!fuska!fuske! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| fuska + substantiv | fuska + substantiv | den/det fuska + substantiv | fuska + substantiv | fuskande |
Opphav
av tysk fuschen, pfuschen ‘gjere dårleg arbeid, fare fort’Tyding og bruk
- bruke ulovlege middel;
Døme
- fuske til eksamen;
- han fuskar alltid i kortspel
- gjere dårleg arbeid;fungere dårleg;slurve
Døme
- fuske frå seg noko;
- motoren fuskar
- sysle med utan å vere sakkunnig
Døme
- fuske i faget