Nynorskordboka
fuge 2, fuga
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein fuga | fugaen | fugaar | fugaane |
| fugaer | fugaene | ||
| ein fuge | fugen | fugar | fugane |
Opphav
frå italiensk; av latin fuga ‘flukt’Tyding og bruk
komposisjon der dei einskilde røystene tek opp og varierer temaet etter visse reglar