Nynorskordboka
fråvære, fråvær
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit fråvær | fråværet | fråvær | fråværa |
| eit fråvære | fråvære | ||
Tyding og bruk
det å ikkje vere til stades eller møte opp;
Døme
- eit fråvære på 10 %;
- det er stort fråvære i klassa
- som etterledd i ord som
- sjukdomsfråvære
Faste uttrykk
- glimre med sitt fråværutmerkje seg ved ikkje å vere til stades