Nynorskordboka
frøken 1
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei frøken | frøkna | frøkner | frøknene |
Opphav
frå lågtysk; opphavleg diminutiv av frueTyding og bruk
- tittel (2) for ugift kvinne eller ung kvinne som ein ikkje veit om er gift eller ikkje;forkorta fr.
Døme
- ei ung frøken;
- frøken Hansen;
- ver så god, frøken
- eldre nemning for kvinneleg lærar i (barne)skulen
Døme
- frøken er kjekk