Artikkelside

Nynorskordboka

forsøme, forsømme

forsøma, forsømma

verb

Bøyningstabell for dette verbet
infinitiv	presens	preteritum	presens perfektum	imperativ
å forsømaå forsøme	forsømer	forsømde	har forsømt	forsøm!
å forsømaå forsøme	forsømer	forsømte
å forsømmaå forsømme	forsømmer	forsømde
å forsømmaå forsømme	forsømmer	forsømte

Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipp				presens partisipp
hankjønn / hokjønn	inkjekjønn	bunden form	fleirtal	presens partisipp
forsømd + substantiv	forsømt + substantiv	den/det forsømde + substantiv	forsømde + substantiv	forsømande
forsømt + substantiv		den/det forsømte + substantiv	forsømte + substantiv	forsømande
forsømd + substantiv		den/det forsømde + substantiv	forsømde + substantiv	forsømmande
forsømt + substantiv		den/det forsømte + substantiv	forsømte + substantiv	forsømmande

Opphav

av lågtysk sumen ‘nøle’

Tyding og bruk

ikkje gjere (noko som ein pliktar);

ikkje passe på;

ikkje ta seg av, vanrøkte

Døme

forsøme pliktene sine;
forsøme skulen;
forsøme sjansen;
ta att det forsømde

Faste uttrykk

forsøme seg
ikkje nytte seg av ei moglegheit;
ikkje gjere det ein bør, ikkje passe på
styret forsømde seg