Artikkelside

Nynorskordboka

forsete

substantiv inkjekjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
eit forsete	forsetet	forsete	forseta

Opphav

norrønt forsæti; av for- (

Tyding og bruk

om eldre forhold: laus benk framfor bordet;
til skilnad frå langbenk
fremste bilsete;
framsete
Døme
- sitje i forsetet;
- høgre forsete
leiing av møte;
leiarverv
Døme
- ha forsetet;
- kongen fører forsete