Artikkelside

Nynorskordboka

forbryte

forbryta

verb
Bøyningstabell for dette verbet
infinitivpresenspreteritumpresens perfektumimperativ
å forbrytaå forbryteforbrytforbrauthar forbroteforbryt!
Bøyningstabell for dette verbet (partisippformer)
perfektum partisipppresens partisipp
hankjønn /
hokjønn
inkjekjønnbunden formfleirtal
forbroten + substantivforbrote + substantivden/det forbrotne + substantivforbrotne + substantivforbrytande

Opphav

frå lågtysk ‘bryte sund, krenkje’; av for- (2 og bryte

Tyding og bruk

miste noko på grunn av at ein bryt lova
Døme
  • forbryte retten sin;
  • forbryte gods

Faste uttrykk

  • forbryte seg
    gjere noko ulovleg