Nynorskordboka
forblø, forbløde
forbløda
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å forblø | forblør | forblødde | har forblødd | forblø! |
| har forblødt | ||||
| å forblødaå forbløde | forbløder | har forblødd | forblød! | |
| har forblødt |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| forblødd + substantiv | forblødd + substantiv | den/det forblødde + substantiv | forblødde + substantiv | forblødande |
| forblødt + substantiv | ||||
| forblødd + substantiv | ||||
| forblødt + substantiv | ||||
Opphav
frå lågtysk ‘blø for mykje’; av for- (2Tyding og bruk
- blø i hel
- i overført tyding: tappast for krefter og ressursar;gå til grunne
Døme
- landet forblør