Nynorskordboka
flitter
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit flitter | flitteret | flitter | flittera |
Opphav
frå lågtysk , opphavleg ‘noko som flagrar’Tyding og bruk
- samling av små, tynne blad, blomstrar eller liknande av blankt metall som blir brukt til pynt;jamfør glitter (2)
- verdilaus stas;