Nynorskordboka
flamlendar, flamlending
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein flamlendar | flamlendaren | flamlendarar | flamlendarane |
| ein flamlending | flamlendingen | flamlendingar | flamlendingane |
Opphav
etter tysk Flamländer; jamfør flamsk (2Tyding og bruk
- person frå den nederlandsktalande delen av Belgia
- om eldre forhold: person frå Flandern