Nynorskordboka
finesse
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein finesse | finessen | finessar | finessane |
Opphav
frå fransk ‘finleik’Tyding og bruk
noko som er kunstferdig, raffinert, fikst, sinnrikt;
fin nyanse;
fint handlag
Døme
- tekniske finessar;
- denne finessen må eg lære meg