Nynorskordboka
fange 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein fange | fangen | fangar | fangane |
Opphav
seint norrønt fangi, frå lågtysk; samanheng med fange (3Tyding og bruk
- person som er teken av fienden, særleg i krig og konflikt
Døme
- ta nokon til fange;
- utlevering av fangar
- fengsla person;
Døme
- dei farlegaste fangane sona i andre fengsel;
- få kritikk for å ha politiske fangar
- i overført tyding: person, gruppering eller liknande som ikkje kan frigjere seg frå visse idear eller meiningar
Døme
- partiet er vorte ein fange av sin eigen politikk