Nynorskordboka
eremitt
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein eremitt | eremitten | eremittar | eremittane |
Opphav
norrønt heremita, hermiti, gjennom latin; frå gresk eremos ‘einsleg’Tyding og bruk
person som lever aleine og har trekt seg vekk frå andre menneske;