Nynorskordboka
ekstrem 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit ekstrem | ekstremet | ekstrem | ekstrema |
Opphav
gjennom fransk, frå latin extremus ‘ytst’; samanheng med ekstraTyding og bruk
ytterpunkt (2), absolutt motsetning
Døme
- innslag frå begge ekstrem av den politiske fløya;
- ho vaklar mellom ekstrema