Nynorskordboka
eid 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein eid | eiden | eidar | eidane |
Opphav
norrønt eiðrTyding og bruk
- høgtideleg fråsegn eller stadfesting, særleg i retten
Døme
- gjere eid på noko;
- sverje falsk eid;
- vere under eid;
- den nye presidenten vart teken i eid
Døme
- setje i ein eid
Faste uttrykk
- ta i eidla (nokon) gjere eid