Nynorskordboka
tukling
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei tukling | tuklinga | tuklingar | tuklingane |
Tyding og bruk
- det å tukle (1) med noe
Døme
- speledåsen vart øydelagd av all tuklinga
- det å forandre noko ein ikkje bør;
Døme
- tukling med naturen;
- moderne teknologi gjer tukling med gener mogleg;
- utidig tukling med språket
- seksuell handling
Døme
- bli skulda for tukling med mindreårige