Nynorskordboka
slindbarke, slindberkje, slindberke
slindbarka, slindberkja, slindberka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å slindbarkaå slindbarke | slindbarkar | slindbarka | har slindbarka | slindbark!slindbarka!slindbarke! |
| å slindberkaå slindberke | slindberkar | slindberka | har slindberka | slindberk!slindberka!slindberke! |
| å slindberkjaå slindberkje | slindberkjer | slindberkte | har slindberkt | slindberk! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| slindbarka + substantiv | slindbarka + substantiv | den/det slindbarka + substantiv | slindbarka + substantiv | slindbarkande |
| slindberka + substantiv | slindberka + substantiv | den/det slindberka + substantiv | slindberka + substantiv | slindberkande |
| slindberkt + substantiv | slindberkt + substantiv | den/det slindberkte + substantiv | slindberkte + substantiv | slindberkjande |
Tyding og bruk
fjerne bork i strimlar;