Nynorskordboka
døming, dømming
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei døming | døminga | dømingar | dømingane |
| ei dømming | dømminga | dømmingar | dømmingane |
Tyding og bruk
det å døme (2;
Døme
- rettferdig døming i retten;
- ha røynsle frå internasjonal døming;
- døming av stilpoeng;
- det må bli slutt på døming ut frå utsjånaden