Nynorskordboka
døme 1
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit døme | dømet | døme | døma |
Opphav
norrønt dǿmi; av døme (2Tyding og bruk
- einskilt tilfelle som illustrerer ein allmenn regel, representerer ei gruppe eller liknande;
Døme
- gje døme på noko;
- eit typisk døme
- førebilete eller mønster;
Døme
- motet hennar er eit døme for oss alle
Faste uttrykk
- til dømesfor å nemne eit døme;
for eksempel;
forkorta t.d.