Nynorskordboka
anakoluti
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein anakoluti | anakolutien | anakolutiar | anakolutiane |
Uttale
anakolutiˊOpphav
frå gresk anakoluthia ‘utan samanheng’, av an- og akolouthos ‘følgjande, samsvarande’; jamfør an- (2Tyding og bruk
brot på den grammatiske samanhengen i setningsbygnaden;
overgang til ein annan setningsstruktur enn den ein først starta med;
til dømes slutt og snakk! for slutt å snakke!