Nynorskordboka
oppnemne
oppnemna
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å oppnemnaå oppnemne | oppnemner | oppnemnde | har oppnemnt | oppnemn! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| oppnemnd + substantiv | oppnemnt + substantiv | den/det oppnemnde + substantiv | oppnemnde + substantiv | oppnemnande |
Tyding og bruk
gje eller peike ut nokon til eit verv, ei oppgåve eller liknande
Døme
- vi oppnemner ein ny domsmann;
- dei vart oppnemnte til lagretten
- brukt som adjektiv:
- den oppnemnde varaen;
- ein oppnemnd komité;
- eit oppnemnt utval