Nynorskordboka
duplikk
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein duplikk | duplikken | duplikkar | duplikkane |
Opphav
frå fransk; samanheng med duplisereTyding og bruk
i jus: andre forsvarsinnlegget frå den saksøkte i ei rettssak;
jamfør replikk (4)
Døme
- forsvaret sin duplikk