Nynorskordboka
dune
duna
verb
kløyvd infinitiv: -a
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å dunaå dune | dunar | duna | har duna | dun!duna!dune! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| duna + substantiv | duna + substantiv | den/det duna + substantiv | duna + substantiv | dunande |
Opphav
norrønt duna; av dun (2Tyding og bruk
Døme
- det dunar og smell;
- elva dunar