Nynorskordboka
dukat
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dukat | dukaten | dukatar | dukatane |
Opphav
gjennom gammalhøgtysk og italiensk; frå mellomalderlatin ducatus ‘hertugdøme’, siste ordet i innskrifta på dei eldste dukatane frå VeneziaTyding og bruk
eldre europeisk mynt, ofte i gull
Døme
- ho fekk 750 dukatar for sesongen