Nynorskordboka
maksgrense
substantiv hokjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ei maksgrense | maksgrensa | maksgrenser | maksgrensene |
Tyding og bruk
grense (1, 3) som ikkje skal overskridast
Døme
- setje ei maksgrense for fråvær;
- han ville ha ned maksgrensa for bompengepasseringar