Nynorskordboka
uigur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein uigur | uiguren | uigurar | uigurane |
Opphav
frå tyrkiskTyding og bruk
person som høyrer til ei folkegruppe av tyrkisk avstamming i det nordvestlege Kina, Kasakhstan og Usbekistan