Nynorskordboka
drektig
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| drektig | drektig | drektige | drektige |
| gradbøying | ||
|---|---|---|
| komparativ | superlativ ubunden form | superlativ bunden form |
| drektigare | drektigast | drektigaste |
Opphav
frå lågtysk ‘som ber noko’; samanheng med draktTyding og bruk
- om hodyr: som går med foster, tidd
Døme
- ei drektig simle
- snøgg, sterk (nok til)
Døme
- vere drektig til eller for jobben