Nynorskordboka
fribytar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein fribytar | fribytaren | fribytarar | fribytarane |
Opphav
etter lågtysk vributer ‘person som har fridom til å ta bytte’Tyding og bruk
- person som røvar handelsskip (i krigstid);
- person som opptrer på eiga hand
Døme
- ein religiøs fribytar