Nynorskordboka
bærtur
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein bærtur | bærturen | bærturar | bærturane |
Tyding og bruk
tur (1, 2) der ein plukkar bær (1, 1)
Døme
- dra på bærtur i skogen om hausten
Faste uttrykk
- vere på bærturvere på villspor;
vere langt vekke frå der ein skal vere- nei, no er du heilt på bærtur!
- motstandarane skåra fordi keeperen var på bærtur i feltet