Nynorskordboka
dogg 2, dogge 1
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dogg | doggen | doggar | doggane |
| ein dogge | |||
Opphav
frå engelsk dog; jamfør tysk DoggeTyding og bruk
hund av ei gruppe med firkanta hovud og brei snute