Nynorskordboka
hun 1, hon
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein hon | honen | honar | honane |
| ein hun | hunen | hunar | hunane |
Opphav
norrønt húnn ‘kubbe, terning’Tyding og bruk
ytste bord som er skore av ein tømmerstokk, og som derfor er rundt på eine sida;