Nynorskordboka
berike
berika
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å berikaå berike | berikar | berika | har berika | berik!berika!berike! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| berika + substantiv | berika + substantiv | den/det berika + substantiv | berika + substantiv | berikande |
Opphav
gjennom bokmål; frå lågtyskTyding og bruk
- gjere meir innhaldsrik, verdfull
Døme
- tilflyttarar har berika nærmiljøet
- brukt som adjektiv
- eit berikande samarbeid;
- eit berikande tilskot til kulturlivet
Faste uttrykk
- berike seggjere seg rik, særleg på urettmessig vis