Nynorskordboka
føreta, føretake
føretaka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å føreta | føretar | føretok | har føretatt | føreta! |
| føretek | har føreteke | |||
| å føretakaå føretake | føretak! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| føretatt + substantiv | føretatt + substantiv | den/det føretatte + substantiv | føretatte + substantiv | føretakande |
| føreteken + substantiv | føreteke + substantiv | den/det føretekne + substantiv | føretekne + substantiv | |
Opphav
gjennom bokmål; frå lågtysk ‘setje noko framfor seg for å sjå nærare på det’Tyding og bruk
setje i verk;
gjere
Døme
- føreta ei heilskapleg vurdering
Faste uttrykk
- føreta segta seg til;
gjere- ho treng ikkje føreta seg noko