Nynorskordboka
avleggje, avlegge
avleggja, avlegga
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å avleggaå avlegge | avlegg | avla | har avlagt | avlegg! |
| å avleggjaå avleggje |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| avlagd + substantiv | avlagt + substantiv | den/det avlagde + substantiv | avlagde + substantiv | avleggande |
| avleggjande | ||||
Opphav
opphavleg ‘leggje frå seg’Tyding og bruk
Døme
- avleggje eid;
- avleggje ein positiv dopingprøve
- gå opp til ein prøve eller eksamen
Døme
- dei avla eksamen i vår