Nynorskordboka
distinkt
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| distinkt | distinkt | distinkte | distinkte |
Opphav
frå latin; av distingvereTyding og bruk
klar og tydeleg
Døme
- distinkt uttale;
- mangle distinkte mål for utviklinga;
- sterk og distinkt vokal