Nynorskordboka
dissentar
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein dissentar | dissentaren | dissentarar | dissentarane |
Opphav
frå engelskTyding og bruk
person med ei politisk eller religiøs overtyding som står i opposisjon til den offisielle;
Døme
- sørgje for at dissentar teier