Nynorskordboka
førstespråk, fyrstespråk
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit førstespråk | førstespråket | førstespråk | førstespråka |
| eit fyrstespråk | fyrstespråket | fyrstespråk | fyrstespråka |
Tyding og bruk
det munnlege, eventuelt òg det skriftlege, hovudspråket til ein person;
til skilnad frå andrespråk (1)
Døme
- ha norsk teiknspråk som førstespråk