Artikkelside

Nynorskordboka

dipol

substantiv hankjønn

Bøyningstabell for dette substantivet
eintal		fleirtal
ubunden form	bunden form	ubunden form	bunden form
ein dipol	dipolen	dipolar	dipolane

Uttale

dipoˊl; diˊpol

Opphav

av gresk di- og polos ‘spiss, akse’; jamfør di- ( og pol (

Tyding og bruk

kombinasjon av ein positiv og ein negativ pol med like stor elektrisk ladning (i eit atom eller molekyl)
dipolantenne