Nynorskordboka
diplom
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit diplom | diplomet | diplom | diploma |
Opphav
frå gresk ‘noko dobbelt samanlagt’ av diploos ‘dobbel’Tyding og bruk
- dokument frå mellomalderen, særleg med rettsleg innhald
- dokument som blir skrive ut som prov på ein rett, ein tittel, ein eksamen, ein prestasjon eller liknande
Døme
- alle som var med i stafetten, fekk diplom