Nynorskordboka
dings
substantiv hankjønn
eintal | fleirtal | ||
---|---|---|---|
ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
ein dings | dingsen | dingsar | dingsane |
Opphav
av tysk Dings, genitiv av Ding ‘ting’; av dingleTyding og bruk
liten ting som ein ikkje kan eller ikkje bryr seg om å nemne med si eigenlege nemning;
Døme
- kva er det for ein dings?