Nynorskordboka
radbrekke
radbrekka
verb
| infinitiv | presens | preteritum | presens perfektum | imperativ |
|---|---|---|---|---|
| å radbrekkaå radbrekke | radbrekker | radbrekte | har radbrekt | radbrekk! |
| perfektum partisipp | presens partisipp | |||
|---|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | fleirtal | |
| radbrekt + substantiv | radbrekt + substantiv | den/det radbrekte + substantiv | radbrekte + substantiv | radbrekkande |
Opphav
frå tysk rad ‘hjul’, og brecken ‘brekke, knuse’; eigenleg knuse lemene og brystkassa til ein brotsmann med eller på eit hjul som straffTyding og bruk
Døme
- radbrekke ein song;
- organisten hadde radbrekt den vakre salmen