Nynorskordboka
dubnium
substantiv inkjekjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| eit dubnium | dubniumet | dubnium | dubniuma |
Opphav
etter namnet på byen Dubna i RusslandTyding og bruk
syntetisk, særs radioaktivt grunnstoff (1) med atomnummer 105; kjemisk symbol Db