Nynorskordboka
diglossi
substantiv hankjønn
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| ubunden form | bunden form | ubunden form | bunden form |
| ein diglossi | diglossien | diglossiar | diglossiane |
Opphav
av gresk di- og glossa ‘tale, tunge’; av di- (1Tyding og bruk
i språkvitskap: tilstand i eit språksamfunn der to språk eller to varietetar av same språket har kvar sine bruksområde