Nynorskordboka
diatonisk
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| diatonisk | diatonisk | diatoniske | diatoniske |
Opphav
av gresk dia- og tonos ‘tone’; av dia-Tyding og bruk
om tonerekkje: som følgjer ein viss dur- eller mollskala;
til skilnad frå kromatisk (1)
Døme
- diatoniske melodiar
Faste uttrykk
- diatonisk skalaskala som deler oktaven i fem heiltonar og to halvtonar, ordna slik at det alltid er minst to heiltonar mellom kvar halvtone