Nynorskordboka
kommunikativ
adjektiv
| eintal | fleirtal | ||
|---|---|---|---|
| hankjønn / hokjønn | inkjekjønn | bunden form | |
| kommunikativ | kommunikativt | kommunikative | kommunikative |
Tyding og bruk
- som gjeld kommunikasjon (2)
Døme
- han er sprenglærd, men manglar kommunikative evner
- som kommuniserer klart og tydeleg
Døme
- kommunikative menneske;
- det er viktig for ein politikar å vere kommunikativ